Voel je al
wat?
Ha, ha ik
lijk wel een zwangere vrouw, door al die vragen van velen om mij heen!
Vandaag
durf ik het toch hardop te zeggen:
Volgens
mij zijn ze aan het werk daarbinnen!
Al sinds
een week ben weer elke dag aan het lopen, wat heet ... wandelen.
Begonnen
met 15 minuten en nu haal ik zonder mankeren de 40 minuten.
Geweldig!
Zonder
pijn op de borst en zonder het hijgere mannetje te moeten uithangen.
Of ik het
mij verbeeld of niet, maar ik heb het ook minder koud.
Nu vriest
het niet meer, maar toch....
Ook de
hersenpan werkt weer anders, minder mistig.
1 en 1
optellen is geen kwestie van nadenken meer, maar van automatisme.
(Ik ga nu
op voor de volgende ronde in de quiz des levens , ha,ha!)
Als ik het
vergelijk met hoe ik mij voelde toen ik opgenomen werd vlak voor Sinterklaas,
dan maakt het echt een verschil!
Ik ben dan
weer direct in de veronderstelling dat het "allemaal tussen de oren
zit" en dat er niets aan de hand is. Nu niet en nooit niet.
Erg hè,
daar wordt een mens toch helemaal gestoord van.
Mijn
verweer is nu dat er een fortuin aan me versleuteld is, dus het zal wel nodig
geweest zijn.
En dat
helpt.
Maar
ondertussen heb ik er echt weer zin in, heb ik weer de gebruikelijke 40.000
plannen voor de toekomst laten passeren.
Heb er
zowaar een paar uitgewerkt en Ida staat weer paraat om me met de beide benen op
de grond te zetten.
Kortom er
zit muziek in!
Om het
maar gelijk te vieren heb ik een paar dagen naar Barcelona geboekt in maart.
Voor een
appel en een ei, met Ryanair vanaf Weeze.
Volgende
week een dag met een "holter" om mijn nek lopen om te zien of er nog
sprake is van hartritmestoornissen.
Ik houd je
op de hoogte.
Mee
blijven duimen aub, het helpt!
