Wachten

Eigenaardig verschijnsel is dat toch.

's Nachts lijkt alles veel erger dan overdag.

Die twijfel uit mijn vorige blog kwam opzetten toen ik niet meer in slaap kon komen.

Het was rond 2 uur 's nachts.

Alle gedachtes zitten dan in een soort sluier waar je maar moeilijk door heen kan prikken.

Als je dan 's morgens weer bij de mensen bent, is alles een stuk minder erg dan 's nachts.

Gelukkig maar, dus ik zal 's nachts niets meer op mijn blog zetten..... je zou nog eens gaan denken dat ik het niet meer helemaal zag zitten!

Integendeel!

Wachten doe je overal.

Maar in de gezondheidszorg lijkt het wel of wachten een onderdeel van het behandelplan is geworden.

Eer dat je aan de beurt bent bij de specialist,

eer dat je het benodigde onderzoek hebt gehad,

eer dat je dan weer aan de beurt bent om de uitslag te horen

en eer dat dan de feitelijke behandeling begint,

ben je zo een paar maanden verder.
Ben wat dat betreft dus best wel wat gewend.

Het systeem zit nu eenmaal zo in elkaar, maar soms is wachten redelijk lastig.

Zeker nu ik 10 dagen na de laatste screening "formeel" moet horen  of ik mee kan doen met het stamcellenonderzoek.

Ennnnnnn  ........ die 10 dagen zijn voorbij!

Dus kom nou beste en heel knappe dokter, je patiënten zijn ook mensen met alle onzekerheden van dien.

Laat van je horen of die "stamcellen grasspriet" een stuk zekerheid kunnen worden.

Ik wil die 100 meter weer in 10 seconden gaan lopen!
(Nou vooruit, ok dan ..... in 11 seconden)

Wordt vervolgd!