"Ik kan niets meer voor u doen"

Dokter A: We gaan u opnemen in het ziekenhuis.
Het moment is daar om te dotteren. Ik ga overleggen.

Dokter B: Ik ga niet dotteren. Er zijn te veel risico's.

Dokter C die dokter A vervangt: Ik kan niets meer doen.
Gaat u maar naar huis. Maak een afspraak met dokter A.

Zelfs de meest doorgewinterde patiënt laat je vertwijfeld achter op deze manier.

Toch is het realiteit.

Waarheid is ook dat je onder ogen ziet wat "uitbehandeld" betekent.

Gewoon niets meer doen.

En dat is toch even slikken.

Voor Ida en de kids. Voor mij.

Wederom bedenk ik mij dan dat nooit opgeven en vooral zelf initiatieven blijven nemen altijd rendeert.

Blijf dus vooral vragen, zoeken, doorzeuren, googlen (hét nieuwe woord van het jaar) .

Het heeft mij de stamcellen opgeleverd!!!!!!!

En misschien helpen ze  van geen kanten, maar als ze wel helpen dan biedt 100% meer perspectief dan de mededeling van gisteren "Ik kan niets meer doen" .

Wat ik misschien wel nog belangrijker vind: nog nooit worden mijn hart en kransslagaders zó gedetailleerd in kaart gebracht als in de komende onderzoeken.

Nodig voor de stamcellenbehandeling.

Die geven hoogwaardige en feitelijke informatie zoals het er nú van binnen uit ziet.

Had ik nimmer gehad met de reguliere behandeling.
Want: "Ik kan niets meer voor u doen".

Met die nieuwe informatie onder arm ga ik toch weer "shoppen".

Te beginnen in het ziekenhuis van de stamcellen.

En verder.... net zo lang totdat ze helemaal gek van me worden!

Zo snel krijgen ze mij niet in een scootmobiel.