vrijdag 18 november 2016

Niets, nada, niente, ne rien, tipota.....















Ben
weer in het traject van geheelonthouding voor wat betreft alle activiteiten die enige beweging in houden.
De details zal ik je besparen, maar het komt er op neer dat de klachten prominent aanwezig zijn.
Langzamerhand weet ik wel wanneer ik aan de "bel" moet trekken.
De eeuwige twijfel daarbij is de consequentie van deze actie.
Laat je die bel 's nachts rinkelen, dan draait het gehele circus direct op volle toeren, inclusief die mannen in de grote gele auto.
Dus dat doe ik niet zelf, dat moet iemand anders doen.
Overweging is natuurlijk ook dat de kans zeer groot is om in het ziekenhuis opgenomen te worden.
Op zijn minst totdat er besloten is wat te gaan doen.
Stel dat er tóch gedotterd gaat worden omdat het niet anders kan.
Prima, probleem opgelost, maar kunnen die stamcellen dan nog wel?
Afijn, ik wil van het probleem af dat ik hijgend door het leven ga.
Laat iemand het maar uitzoeken.

Dus ik heb de bel laten rinkelen en gisteren een mail gestuurd naar de cardioloog.
Ben ook maar een mens, dus je verwacht binnen 5 minuten antwoord.... ha,ha!
Als hij vandaag nog niet geantwoord heeft ..... tja wat dan?

We keep in touch...


Geen opmerkingen:

Een reactie posten